دیدار معنوی مثنوی ــ به مناسبت شبهای شریف قدر

دیدار معنوی مثنوی 

به مناسبت شب های شریف قدر 

آن را که درون دل عشق و طلبی باشد

چون دل نگشاید در، آن را سببی باشد

رو بر در ِ دل بنشین؛ کآن دلبر ِ پنهانی 

وقت ِ سحری آید؛ یا نیم شبی باشد ...

عنوان: بیان ِ "الله گفتن" ِ نیازمند، عین ِ "لبّیک گفتن" ِ حق است

آن یکی الله می‌گفتی شبی

تا که شیرین می‌شد از ذکرش لبی

گفت شیطان آخر ای بسیارگو

این همه الله را لبیک کو

می‌نیاید یک جواب از پیش تخت

چند الله می‌زنی با روی سخت

او شکسته‌ دل شد و بنهاد سر

دید در خواب او خَضِرر* را در خُضَر (سبزه زار)

گفت هین از ذکر چون وا مانده‌ای

چون پشیمانی از آن کش خوانده‌ای

گفت لبیکم نمی‌آید جواب

زان همی‌ترسم که باشم رد باب

گفت آن الله تو لبیک ماست

و آن نیاز و درد و سوزت پیک ماست

حیله‌ها و چاره‌جوییهای تو

جذب ما بود و گشاد این پای تو

ترس و عشق تو کمند لطف ماست

زیر هر یا رب تو لبیک هاست

جان جاهل زین دعا جز دور نیست

زانک یا رب گفتنش دستور نیست

بر دهان و بر دلش قفلست و بند

تا ننالد با خدا وقت گزند

درد آمد بهتر از ملک جهان

تا بخوانی مر خدا را در نهان

خواندن ِ بی درد از افسردگی ست

خواندن ِ با درد از دل بردگی ست

آن کشیدن زیر ِ لب آواز را

یاد کردن مبدأ و آغاز را ...

" نام اصلی او بلیا بن ملکان بوده وخضرلقب عربی اوست .زیرا هر جا که گام می نهاد،زمین سبزمی شد.

طبق روایات، سبب جاودانگی او این است که آب حیات نوشیده." [نک؛ زمانی،شرح جامع مثنوی؛ج1ص117

گویش اشعار 

https://t.me/didarmasnavi/2406